Το ταξίδι της φωτιάς, Σοφία Βοΐκου

ΓΑΛΛΙΑ 1506

Ο Μιχαήλ ακολούθησε γοργά τα βήματά της…

«Ποιος άγιος άραγε να γιόρταζε κι είχαν τέτοιο πανηγύρι σ’ εκείνον τον τόπο; Οι φλόγες ήταν ψηλές και θα πρέπει να έψησαν δεκάδες ελάφια κι άλλα τόσα ζαρκάδια κι αντιλόπες…»

«Έκαψαν τη μητέρα μου», απάντησε η Νηρηίς και συνέχισε να περπατά χωρίς να γυρίσει να κοιτάξει πίσω.

ΣΗΜΕΡΑ

Η Νεφέλη, διακεκριμένη βοτανολόγος, δέχεται μιαν απρόσμενη επαγγελματική πρόταση τη στιγμή που η προσωπική της ζωή έχει γίνει στάχτη. Ο Νικολά Σαντέρ, ιστορικός και αρχαιολόγος, καλείται να φέρει στο φως ένα μεσαιωνικό χωριό, ενώ στην πραγματικότητα αποκαλύπτει κομμάτια του εαυτού του που ακόμη και ο ίδιος αγνοούσε την ύπαρξή τους. Ένα παλιό χειρόγραφο για βότανα και ρίζες κι ένα φιαλίδιο μ’ ένα μυστηριώδες περιεχόμενο θα τους φέρουν αντιμέτωπους μ’ ένα τρομερό μυστικό που χάνεται πίσω στο χρόνο, στη βόρεια Γαλλία του 1506.

Ένα μυθιστόρημα γεμάτο περιπέτεια και πάθη, όπου μεσαιωνικοί θρύλοι και δοξασίες αναβιώνουν σήμερα μέσα από το επίπονο ταξίδι για την αναζήτηση της αυτογνωσίας, το ταξίδι της φωτιάς.

Το βιβλίο αυτό είναι το πρώτο βιβλίο της Σοφίας Βοΐκου που διάβασα και νόμιζα ότι διάβαζα βιβλίο ξένου συγγραφέα. 

Το βιβλίο αυτό μας μεταφέρει από το Μεσαίωνα στο σήμερα και πάλι πίσω. Από μάγισσες που τις καίνε στην πυρά, χαρτορίχτρες και κακούς ιππότες στις ανασκαφές του σήμερα. Συνδέονται αυτά τα δύο? Λοιπόν είναι άρρηκτα δεμένα. Μέσα μπαίνουν και εικόνες της Αποκάλυψης και το κάνουν πιο περιπετειώδες. Η μυστικές ιδιότητες των φυτών μας αποκαλύπτονται απλόχερα και μας δείχνουν την μαγεία της φύσης.

Μου άρεσε η γραφή της συγγραφέως, ο τρόπος που σε ταξιδεύει από το παρελθόν στο μέλλον και φυσικά πάρα πολύ το τέλος του βιβλίου που μας δείχνει την ελεύθερη βούληση των ανθρώπων που σπάνε τα δεσμά της μοίρας τους. Αξίζει να το διαβάσετε. Για μένα είναι 10/10.